José Eirín, ante o xurado: Vítima de "avalancha mediática" ou un asasino que simulou un accidente de tráfico?
Por Natalia Puga & Mónica Patxot
O 17 de marzo de 2022, sobre as 9.25 horas, José Carlos Eirín conducía o seu vehículo Seat Toledo pola estrada nacional N-550 e, en Porráns, Barro, encaixouse contra o coche de Jessica Méndez, que esperaba nun cruzamento para incorporarse á vía principal, causándolle a morte. Este feito ninguén o discute, pero desde este luns, e durante toda a semana, un tribunal de xurado deberá determinar as circunstancias e motivacións do ocorrido.
Os nove membros do xurado -e dous suplentes- deberán determinar se foi un accidente fortuíto no que Eirín se desorientó e chocou contra Méndez sen querelo e sen saber que era ela, como sostén o seu defensa, ou se, como sosteñen a Fiscalía e dúas acusacións particulares, foi un asasinato con aleivosía con agravante "por motivos ou razóns de xénero" porque ela, á que levaba anos acosando, rexeitou ter unha relación con el.
Ademais da Fiscalía, hai dúas acusacións particulares, unha exercida polo noivo da falecida, a través do avogado Luciano Prado, e outra polos pais e irmáns, a través de Manuel Franco. Ningunha das acusacións lle atribúen un delito de acoso, pero si ten en conta esa situación de acoso previa.
"A forma violenta de proceder do investigado debeuse á circunstancia de que durante varios anos nunca obtivo unha resposta da falecida ás pretensións sentimentais ou afectivas que albergaba", sostén o fiscal, Alejandro Pazos, na súa acusación. O avogado dos pais e irmáns falan dunha "conduta obsesiva de vixilancia e control" e o da súa parella insiste en que "levaba anos vixiándoa" e o día do crime xa ás oito da mañá.
O avogado da defensa, Celestino Barros, con todo, nega tal acoso, asegura que "nunca houbo ningún ánimo del de ter unha relación con esta moza" e desvía toda a atención cara ao cuñado do seu defendido, a persoa á que acusa de expandir "un relato falso" sobre o suposto acoso que fixo que toda a investigación decantásese por esa vía.
Así, explica que dous anos e medio antes, en outubro de 2019, alguén picou as rodas do coche de Jéssica e, tras a morte da nova, o seu cuñado, lembrou o ocorrido, foi ao tanatorio e empezou con esas supostas "falsidades", que logo, pola "presión que xeran os medios de comunicación", chegou ás partes.
Así, veo vítima dunha "avalancha mediática", pois "tanto a Fiscalía como as acusacións particulares víronse dalgunha maneira coaccionadas para ver o que non existe". Móstrase moi crítico: "non podemos multiplicar unha desgraza culpando a alguén que non quixo matar a Jéssica porque estariamos a manchar a súa memoria".
O letrado de Eirín asegurou que "nunca foi unha persoa perigosa para ninguén". Vivía coa súa nai, a súa irmá, o seu cuñado e a súa sobriña a escasos metros da casa familiar da vítima e "en 41 anos non tivo nunca un problema con ninguén", tan só co seu cuñado, co que levaba 15 anos sen falarse, "a única persoa que ten animosidade en contra del".
"O acoso non existe", insiste, e contextualizou estes feitos no marco dunha aldea de Barro no que os veciños, "cando pasas á beira da casa do veciño, se ten un can, miras cara adentro". Para el, "xulgar estes actos como actos de control é algo realmente maquiavélico" cando "todo parte de algo pueril, a mala relación que existe entre dous cuñados".
No seu defensa, ademais, introduce que o seu cliente ese día sufriu "desorientación" e "perdeu a visibilidade" e, de súpeto, viu un vehículo e impactou con el. Entre que o viu e impactou, segundo o seu defensa, "non pasou un segundo", de modo que non puido evitar o impacto. E insiste en que el non sabía quen ía nese coche e que esa desorientación puido ser por efecto da somnolencia que lle causou un medicamento, tramadol, que tomaba por unha lesión nunha man.
O fiscal insistiu, contra a tese da defensa de que foi un accidente, que "deixa de ser un accidente pola sinxela razón de que é un tipo de accidente de arremetida perpendicular oblicua nunha zona da vía na que é excepcional" e insiste nos informes da Garda Civil de Tráfico que "fai análise e lévaos a vincular esta acción cunha acción xa non imprudente, senón cunha acción intencionada dunha persoa que pretende acabar coa vida doutra e utiliza para iso un vehículo de motor".
Ve a fiscal "conduta alevosa" con "nulas posibilidades de defensa" da falecida e asegura que "o móbil non ten por que ser acreditado, pero si axuda a consolidar a acusación" e, neste caso, a forma de actuar do acusado débese a que "gardou moitos anos un enorme rancor" cara a Jéssica, un "resquemor" que comezou en 2012, cando "tiña algunha idea de manter algún tipo de relación ou aproximación de carácter afectivo a Jéssica e ela non nunca lle deu ningún pé", cunha reacción de "desdén" e indiferenza que "non puido soportar" e levouno a unha "conduta continuada de seguimento aparentemente pueril-infantil", nada agresiva, con vixilancias e esperas, pero sen fustrigación.
O avogado dos pais de Jéssica insisten nesa "actitude de vixilancia e tentar controlar os movementos de Jéssica" e o letrado de Ismael Leira, a parella da vítima, insiste en que "o que en principio puidese parecer un accidente de tráfico, foi un asasinato".
O xuízo comezou este luns cunha sesión maratoniana que comezou ás 10.00 horas da mañá e terminou ás 19.15 horas da tarde e que deixou momentos de tensión entre o avogado defensor e o presidente do tribunal da sección cuarta da Audiencia, Miguel Seijo, que lle chamou a atención por demorarse no seu informe, por tentar razoar as novas probas que achegaba cando tan só era o momento de achegalas ou por insistir en realizar trámites que xa previamente lle negara, como que o acusado declarase ao final do xuízo.
As partes e o presidente do tribunal empregaron toda a mañá no trámite de constitución do xurado. Tiveron que elixir a once persoas -nove titulares e dous suplentes, cinco mulleres e seis homes, finalmente- e empregaron catro horas en facelo, ata que ás dúas da tarde quedou configurado e os membros elixidos puideron xurar a función para a que foron designados.
Tras un breve receso para comer, ás 15.45 da tarde retomouse a sesión, centrada na lectura dos escritos de acusación e defensa, a proposta de novas probas por parte da defensa e os informes iniciais das partes. Finalmente, ás 19.15, tocou a quenda ao interrogatorio do acusado, aínda que se acolleu ao seu dereito a non declarar e limitouse a soster a súa inocencia. "Me declaro inocente de asesinato, yo no sabía quién iba dentro del coche ni pude hacer nada", dixo.